ben pazarda kaybolmayan çocuğa çocuk demem azizim... varsa böyle yeğenleriniz kardeşleriniz filan ilk fırsatta gidin pazara ve kaybolmasını sağlayın. bu çocuğun gelişimi açısından çok önemli. sonra demedi demeyin arkadaşım, aha uyardım ben.
ilokuldayım baya küçüğüm ve daha da önemlisi tam bir geri zekalıyım (hangimiz değildi ki arkadaş , ilkokuldaki kızların eteğini kaldırıp , tokalarını çekip kaçan bir nesilden geliyoruk vay vay) annemle pazara gitmişiz ve annemin yanında anlamsızca dolaşıyorum. sonra lokumları görünce kendimden geçtim ve bir anda annneeeee nerdessiiin çığlığımla kendime geldim. etrafa baktım annem yok. resmen korkudan donuma dolduruyorum. annemde o ara beni arıyor muhtemelen.sonra ağlaya sızlaya etrafta dolaşıyorum , pazarcılar toplanıyor etrafa noldu çocuğum falan filan , sonra kalabalığı yaran bir el görüyorum çat kulağıma yapışıyor nerden geldi o el nası buldu bir de ardından tokat ÇATT baktım annem , sonra ana yüreği sarılıyor işte dayanamıyor , pişkin pişkin bir de "anne lokum alsana " diyorum alıyor lokum eve gidiyoruz...
şimdiden söylüyorum bu yazıya çocuk mu? ne çocuk? çocuk ne arar la bazarda!? esprisi ile gelmeyin arkadaş kayboldum ,ağladım ,sızladım sizinde başınıza gelmiş olabilir...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder