deniz ve insan

gözlerimden dökülen yaşlar gibi bu tuzlu , içimdeki boşluk gibi görünmeyene kadar ilerleyen bu engin , ruhum gibi elle şekil almayacak kadar bu özgür su birikintisi...

denizi izlemek... dalgalara boyun eğen teknelerin sağa sola sallanması , aniden havalanan martıların haykırışları. köşe başında duran midyeciye bakışları sabitleyip bir kaç midyeyi mideye indirmek için hamle yaparak ilerlemek.ağzında bırakacağı baharatlı tadı bir kaç dakika tutmak...

sahilin uzunluğu önemsiz nereye kadar gidiyorsa gitsin ayaklar taşıyabildiği sürece, akciğerlerim şişip indiği sürece sorun yok. esintiyi kulaklarımda ki soğumayla ve burnumun kızarmasıyla karşılayıp , giydiğim ne varsa daha sıkı sarılmak. aniden önüme atlayan bir kaç hırçın dalga parçası ve ondan kaçmaya çalışan insanlar. sudan korkuyorlar , gözlerinde görüyorum. yavaşça sahile doğru ilerliyorum. bu ayaklarımda ki ayakkabılarla hissedemeyeceğimi anlıyorum ve çıkarıp kumların soğuğunun tenime işlemesini bekliyorum. aniden bir uykudan düşme hissiyle uyanır gibi açıyorum gözlerimi.sanki 20 yıllık bir ahbap gibi konuşuyorum onunla." deniz , ne kadar çok benziyoruz birbirimize ; sende içinde canlılar barındırıyorsun , ben de... ama sen canlıların kendilerini tutuyorsun bense sevgilerini."